آب گرم لاریجان

آب گرم لاریجان در استان مازندران

به علت شرایط خاص از لحاظ زمین‌ شناسی در دامنه ‌های البرز به ویژه اطراف قله دماوند ، آبهای معدنی با خواص مختلف درمانی وجود دارد که مهمترین آنها در روستای آبگرم مجموعه ‌ای جذاب را پدید آورده است . روستای ییلاق و خوش‌ آب‌ و ‌هوای آب ‌گرم در دامنه قله دماوند قرار دارد . جاده دسترسی به آن پس از طی 70 کیلومتر در مسیر توریستی هراز که شهر آمل را به تهران متصل می ‌کند در محل گزنک توریستی هراز که شهر آمل را به تهارن متصل می ‌کند در محل گزنک بخش لاریجان از راه اصلی جدا شده و به سمت غرب در مسیر کوهستانی و آسفالته ادامه یافته و پس از عبور از روستای ییلاقی گزانه به آبگرم می ‌رسد . آب های گرم معدنی این روستا با حرارتی در حدود 62 درجه سرشار از مواد گوگردی بوده و به همین دلیل برای درمان انواع بیماری های پوستی ، درد های استخوان ، مفاصل و روماتیسم مفید می‌ باشد . در فاصله ده کیلومتری لار چشمه‌ های آب گرم لاریجان واقع شده ‌اند . در مظهر این آب گرم حمام‌ هایی با خزینه‌ هایی کوچک احداث شده‌ اند و مردم می ‌توانند برای استفاده از آب گرم  ، اتاق هم اجاره کنند .   خواص درمانی آبگرم ها :  شناخت خواص درمانی آبهای گرم و معدنی و بهره‌ گیری از آنها پیشینه‌ ای بسیار کهن دارد ، به طوری که زمان آغاز این امر به درستی روشن نیست . چنین می نماید که ساکنان مناطق پیرامون چشمه‌ های آبگرم در نتیجه آزمون های مکرر به خواص این آبها پی برده‌ اند ، اما ظاهراً نخستین پزشکی که درباره فواید و خواص برخی آبهای معدنی رساله نوشته و استفاده از آنها را برای درمان بیماری ها تجویز کرده ، انتیلوس طبیب یونانی سده 2 م بوده است . در نوشته ‌های جغرافیایی و تاریخی قدیم به برخی چشمه‌ های مشهور آبگرم در سرزمین های اسلامی و خواص درمانی آنها اشاره شده است . ابن فقیه از برخی آبگرم های همدان مانند اروند ، لوندان ، دارفین ، دارنبهان ، آب ‌آست ، عبدالله آباد ، آب بزین و آب سامیر نام می ‌برد و از اثر درمانی آنها بر روی نقرس و باد های مزمن سخن می ‌گوید  . ابودلف (سده 4ق/10م) از چشمه آب گرم زراوند نام برده و آن را التیام بخش دمل ها و زخم های بدن و شکستگی استخوان خوانده است . از این آبگرم شوره ‌ای به دست می ‌آمده که نوعی تَنکار طبیعی بوده و در ذوب و پیوند طلا و نقره و مس و برنج به کار می‌ آمده است  . زکریای قزوینی (آثار البلاد ، 391) آب این چشمه را درمان‌ بخش جذام و حمدالله مستوفی آن را التیام ‌بخش دمل و قرحه خوانده است . در تاریخ قم از یک چشمه آبگرم کهن در جایگاهی به نام سَلم ‌‌وَر در روستای خورهاباد فراهان سخن رفته که آب آن برطرف کننده برخی بیماری های پوستی بوده است .   مقدسی از دو چشمه آبگرم مشهور ، یکی به نام « حَمّه »برای درمان بیماری های جرب ، دمل و برخی دردها ، و آب چشمه یونس برای درمان پیسی سودمند شمرده می‌ شده است  . طوسی در عجائب المخلوقات از چند چشمه آبگرم به نام های « عین المقدسه » در اسکندریه ، « عین المَرضی » در جنوب غزنین و « عین الحمّه » بین خرقان و قزوین و اثر آن ها در درمان پیسی و جذام و اورام سخن می ‌گوید  . همچنین در 3 فرسنگی جنوب شرقی دامغان چشمه‌ هایی به نام گرماب وجود داشته و درمان ‌بخش جرب و قولنج شمرده می‌ شده است همین منبع از چشمه آبگرمی در فراوز ( ظاهراً فراوه ، از آبادی های خراسان قدیم ) خبر می‌ دهد که شست‌ و شو در آن ، تب‌ نو را درمان می ‌کرده است  .   برای دیدن تعدادی از عکس های آب گرم لاریجان به ادامه مطلب مراجعه فرمایید.

ماسوله

ماسوله در استان گیلان

ماسوله در ۵۵ کیلومتری رشت در استان گیلان قرار دارد . این شهر در ناحیه‌ ای کوهستانی و جنگلی در دامنه ‌ای صخره ‌ای با وسعت ۱۶ هکتار و ارتفاع ۱۰۵۰ متر از سطح دریای آزاد ساخته شده ‌است . ماسوله در ۳۲ کیلومتری جنوب غربی شهرستان فومن قرار دارد و از غرب به خلخال ، از شمال به ماسال و از جنوب به طارم محدود است . این شهر طی شماره ۱۰۹۰ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است . این شهرک هم اکنون رویارو با مسائلی مانند ریزش سنگ ، سیل ، رانش زمین ، زمین‌لرزه ، تصرف به منظور توسعه عمرانی و انسانی و تخریب و  ... می ‌‌باشد . زبان مردم ماسوله تالشی است . ماسوله دارای محله‌ های ریحانه بر ، خانه بر ، مسجد بر ، کشه سر و اسد محله است . قلل مهم ماسوله عبارت‌ اند از : شاه‌ معلم ( شامولوم ) ، آسمان کوه ، لاسه سر ، تروشوم و کله قندی . که قله شاه معلم با ارتفاع ۳۰۵۰ متر بلند ترین نقطه استان گیلان می ‌باشد .    تاریخ حدود هشتصد تا هزار سال پیش مردمانی از نقاط مختلف سرزمین گسترده ایران به دلائل نا معلومی به منطقه ماسوله کوچ کردند . برخی از مردمان محلی نیز از منطقه ای به نام کهنه ماسوله واقع در 6 کیلومتری شمال غرب این شهر با این افراد همراه شدند . طی کاوش های انجام شده از محوطه باستانی کهنه ماسوله سفالینه هائی متعلق به قرون پنجم تا هشتم هجری قمری بدست آمده است که دقیق ترین مستندات قابل توجه تاریخی می باشند . در ۱۰ کیلومتری بالاتر از ماسوله جدید ، ماسوله قدیم با آثار و بازمانده‌ های انسانی از قبیل سنگ کوره و  ... در منطقه‌ ای گسترده پراکنده شده است که جزء آثار باستانی بشمار می ‌آیند .    معماری ماسوله ماسوله دارای معماری منحصر به فردی است . محوطه جلوی خانه ‌ها و پشت بام‌ ها هر دو به عنوان پیاده رو استفاده می‌ شوند . خیابان‌ های کوچک و پله‌ های بسیار به هیچ وسیله نقلیه موتوری اجازه ورود نمی‌ دهد . معماری ماسوله در یک جمله توصیف می ‌شود : حیاط ساختمان بالایی پشت بام ساختمان پایینی است . ساختمان‌ ها معمولاً از دو طبقه تجاوز نمی ‌کنند . برای دیدن تعدادی از عکس های  ماسوله به ادامه مطلب مراجعه فرمایید.

پارک ملی گلستان

پارک ملی گلستان در استان گلستان

پارک ملی گلستان بزرگ‌ ترین و قدیمی ‌ترین پارک ملی ثبت شده در کشور ایران و پناهگاه حیات ‌وحش است که در حد فاصل بین بلندی‌ های البرز واقع در شرق استان گلستان واقع شده ‌است . پارک ملی گلستان در قبل از انقلاب ۱۳۵۷ ، « پارک ملی محمدرضا شاه » نامیده می‌ شد .   این پارک اولین پارک ملی ایران است که در میراث جهانی یونسکو به عنوان یکی از ذخیره گاه‌ های زیست ‌محیطی کره زمین به ثبت رسیده‌ است .   حد غربی آن از روستای تنگراه در استان گلستان شروع می ‌شود و حد شرقی آن در روستای رباط قره‌ بیل واقع در استان خراسان شمالی پایان می‌ یابد . این پارک ، پناهگاه حفاظت شده و ویژه ‌ای برای انواع حیوانات از قبیل خوک ، خرس ، شغال ، بز کوهی ، گرگ ، گربه وحشی ، گوزن و غیره می ‌باشد .   گلستان ، بزرگ ترین پارک طبیعی ایران است که بیش از ۹۱ هزار کیلومتر وسعت دارد .   پوشش گیاهی : بلوط ،‌ بلند مازو ، ممرز ، ‌انجیلی ، پلت‌ ،شیردار ، کرکو ، آزاد ،اوری ، توسکای قشلاقی ،‌ کلهو ،‌ انجیر ، توت ،‌ ملچ ،‌ داغداغان ،‌ ‌ازگیل ،‌ ولیک ،‌ زالزالک ، ‌سیاه تلو ، گوجه وحشی ، شیر خشت ، گردو ،‌ تمشک  ،‌ انار وحشی ، ‌‌گلابی وحشی  ، زرشک ، ‌تاغ ،‌ گز  ،‌ پرند ،‌ کاروانکش  ، کلاه میر حسن  ،‌ گون  ،‌ چوبک  ،‌ درمنه  ،‌ خارشتر و ارس .   پستانداران :  مرال  ،‌ شوکا  ،‌خرس قهوه ای  ،‌ پلنگ  ، ‌خوک وحشی  ،‌ گربه جنگلی  ، تشی  ، آهو  ، ‌قوچ و میش  ،‌ پلنگ  ،‌ گرگ  ، روباه  ، کل  ،‌ بز .   پرندگان :  قرقاول  ،‌ کبک  ،‌ تیهو  ،‌ زنگوله بال  ، کوکر سینه سیاه  ،‌ ابیا و بلدرچین  ، قرقی  ،‌ دلیجه  ، سارگپه پا بلند ،‌ سارگپه  ،‌ عقاب دوبرار ،‌ دال شیا  ، دال  ، عقاب دریایی دم سفید ، مرادان  ، بالابان  ، هما ، ‌دارکوب سیاه  ، ‌بلبل  ،‌توکای باغی  ،‌ سهره ها  ،‌ سکاها  ،‌ زرده پره ها  ،‌ مگس گیرها  ،‌ زنبورک ها و دم سرخ ها .   این پارک تا قبل از سال ۱۳۳۶ شکار گاه محسوب می شد . در شهریور ۱۳۴۲ به پارک محمد رضا شاه تغییر نام داد و در سال ۱۳۵۳ به پارک ملی تبدیل شد . پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ با وسعت ۹۱۸۹۵ هکتار تحت حفاظت قرار گرفت . این پارک در ۵۵ کیلومتری شرق گنبد و ۱۱۵ کیلومتری غرب بجنورد در مسیر مشهد واقع شده است . رویش های اصلی پارک به علت ۳ اقلیم متفاوت متنوع است .   این پارک با وسعت ۹۱ هزار و ۸۹۵ هکتار در بین جاذبه ‌های طبیعی و توریستی استان گلستان منحصر به فرد است و زائران حرم امام رضا (ع) و مسافران نوروزی پس از عبور از منطقه کویری استان خراسان شمالی با حضور در این طبیعت زیبا به آرامش می ‌رسند . در این پارک زیبا آبشارهای زیبایی وجود دارد که مسافران در کنار این آبشارها و رودخانه ‌های ان به استراحت می ‌پردازند . علاوه بر آبشار زیبای آق سو ، آبشار جنگل گلستان با ارتفاع ۷۰ متر و آبدهی ۳۰ لیتر در ثانیه در ۴۰ کیلومتری شهر گالیکش قرار دارد . در این پارک رودخانه‌ های متعددی جریان دارد که مهمترین انان را می‌ توان رود خانه مادرسو ، زاو ، قرتو ، چشمه‌ های گلشن ، گلستان ، جانو ، سردارخانه ، دوشان ، آق سو ، کرکولی و ... نام برد . مهمترین کوه ها و دره ‌های این بوستان را می ‌توان " ارتفاعات قره قون ، تنگه گل ، شاخا ، یکه قدم ، المه ، قره قاشلی ، قوفی قورچی و ... و دره‌ های آلمه آق سو ، آلی دالی ، آدنس ، حمشیدآباد ، قزقلعه ، آلوباغ ، خشک و ... نام برد .   چشم انداز های دیدنی و منحصر به فرد این بوستان ، دره " آبشار " در کنار بزرگراه آسیایی و پنج کیلومتری شرق " تنگه گل " با آبشار زیبا و بلند آن ، دره " آلمه " ، دره " آلی " ، دره " آنسر " و دره " قرغون " است .   از پدیده‌های طبیعی موجود در این منطقه ، جنگل های انبوه و بهم فشرده‌ ای که در دامنه کوه و بستر دره است و جریان رودخانه و همچنین چشمه ‌های دائمی و فصلی فراوان مناظری زیبا از جلوه‌ های آفرینش را در پیش روی مشتاقان طبیعت قرار داده است . برای دیدن تعدادی از عکس های پارک ملی گلستان به ادامه مطلب مراجعه فرمایید.

رشته کوه دِنا

رشته کوه دِنا در استان کهگیلویه و بویر احمد

دِنا بلند ترین قله رشته ‌کوه‌ های زاگرس در باختر ایران و در باختر مرکز فلات ایران است . بلند ای این قله ۴۴۴۸ متر است و در ۳۵ کیلومتری شمال غربی شهر یاسوج در شهر سیسخت جای گرفته ‌است . شهرستانی که این قله در آن قرار دارد نیز شهرستان دنا نام دارد . بارش سالانه در این قله از ۶۰۰ تا ۱۲۰۰ میلی ‌متر است و رود های چندی نیز از آن سر چشمه می‌ گیرند . از میان رودخانه ‌هایی که از این قله سرچشمه می ‌گیرند می‌ توان از ریگان ، ماربر ، میریان ، کوه گل ، سریس ، تیزاب و دزکرد نام برد .   کوه دنا در نزدیکی شهر یاسوج و در بخش سی سخت قرار دارد این کوه درواقع به صورت یک رشته به هم پیوسته است و نمی توان آن را یک قله منفرد به حساب آورد . رودخانه‌ های فراوانی از این کوه سر چشمه می گیرند . دنا یکی از مناطق بکر و ارزشمند طبیعی ایران است . رشته کوه زاگرس را می توان به 3 بخش تقسیم نمود : 1 - زاگرس شمالی 2 - زاگرس جنوبی 3 - زاگرس جنوبی   زاگرس مرکزی در استان های چهار محال و بختیاری ،کهکیلویه و بویر احمد و بخش های غربی فارس واقع شده که بلند ترین قلل زاگرس را در خود جای داده است . و از مطرح ترین آنها می توان اشترانکوه ، زرد کوه و دنا را نام برد .   رشته کوه دنا که مرتفع ترن کوه زاگرس نیز محسوب می شود دارای خط الراسی به طول تقریبا 60 کیلومتر خط هوائی بوده وبین سه استان کهکیلویه و بویراحمد ، اصفهان و فارس واقع شده است . این رشته کوه زیبا دارای 47 قله بالای 4000 متر می باشد . در یک تقسیم بندی کلی می توان خط الراس دنا را به 3 بخش شرقی ، مرکزی و غربی تقسیم نمود . 1 - بخش غربی : این بخش حد فاصل قلل کل قدویس به عنوان غربی ترین قله دنا تا لوکوره را شامل می شود . که بکر ترین و دور از دسترس ترین قلل دنا را در خود جای داده است . و تنها چند مسیر محدود برای رسیدن به ارتفاعات این بخش وجود دارد که بیشتر آنها نیز در زمستان غیر قابل استفاده هستند .در مورد صعود زمستانی برخی از قلل بخش غربی اطلاع دقیقی در دست نیست . اما به احتمال بسیار قوی برخی از قلل این بخش از جمله " قلات بزی " " خراسان شرقی " " خراسان غربی " و " چال وهلی " در زمستان صعود نشده اند . خط الراس غربی 2 - بخش مرکزی : این بخش نیز از قله لوکوره ( 4265 متر ) تا گردنه بیژن را شامل شده و بلند ترین ارتفاعات دنا و زاگرس را در خود جای داده است . از بلندترین قلل این بخش می توان قاش مستان یا بیژن3 (4450 متر ) مورگل (4440 متر ) و حوض دال (4250 متر ) را نام برد . از قسمت های دشوار این بخش نیز می توان کاسه خفر را نام برد . ( که به احتمال قوی این بخش نیز در زمستان صعود نشده است . ) این بخش از دنا برخلاف بخش غربی هم از شمال و هم از جنوب قابل دسترسی می باشد . مبادی صعود از جنوب شهرستان سیسخت ( دنا ) و از جنوب روستای خفر و پا دنا می باشند . 3 -  بخش شرقی : بخش شرقی از خط الراس دنا از گردنه بیؤن و قله برف کرمو (4111 متر) آغاز شده و تا پازن پیر ( 4302 متر ) یعنی شرقی ترین قله دنا امتداد می یابد . از قلل معروف این بخش می توان کل خرمن (4180 متر ) ، نول شمالی ( 4135 متر ) و نول جنوبی (4108  متر ) را نام برد . برای دیدن تعدادی از عکس های رشته کوه دنا به ادامه مطلب مراجعه فرمایید.

غار شکارچیان

غار شکارچیان در استان کرمانشاه

بر دامنه کوه بیستون ، بالای سر مجسمه¬ ی هرکول ، غاری وجود دارد که به « غار شکارچیان » معروف است . داستان کشف غار شکارچیان به سال 1949 (1328) و به سفر اکتشافی باستان شناس و انسان شناس آمریکایی بنام کارلتن کوون به غرب زاگرس باز می گردد . وی در زمستان آن سال به امید یافتن غار هایی با آثار آن عصر به ایران آمد . اولین هدف وی در این سفر بازدید از غار کوچکی بود که در نزدیکی کتیبه مشهور داریوش در بیستون فرار داشت و زبان شناسی بنام کامرون همزمان با مطالعه کتیبه آن را دیده بود و بعدها به نام غار شکارچیان مشهور شد . کوون پس از بازدید اولیه از غار ، چند ماه بعد بمدت دو هفته به کاوش در این غار پرداخت که منجر به کشف هزاران ابزار سنگی مربوط به فرهنگ موستری و بقایای استخوان حیوانات شکار شده ای چون گوزن و اسب وحشی شد . این یافته ‌ها احتمالا بین 70 تا 40 هزار سال قدمت دارند . کوون در بررسی مجموعه استخوان و دندان حیوانات یافت شده در کاوش به بخشی از استخوان ساعد و یک دندان پیشین برخورد که از نظر وی مربوط به انسان بودند . این دو نمونه استخوان و دندان همراه با سایر یافته های غار بیستون پس از کاوش به موزه دانشگاهی دانشگاه پنسیلوانیا در آمریکا منتقل شدند . وی در گزارش خود به اختصار به بقایای انسانی مذکور نیز پرداخت و این دو یافته را بهمراه یک تکه از استخوان ران که در کاوش غاری بنام تمته در نزدیکی ارومیه کشف شده بود به انسان نئاندرتال نسبت داد . اخیرا این دو یافته مورد باز نگری قرار گرفت که نتایج آن بوسیله اریک ترینکاوس استاد دانشگاه واشنگتن و فریدون بیگلری باستان شناس پارینه سنگی ( بخش پژوهش های پارینه سنگی موزه ملی ایران ) منتشر شده بتفصیل در باره این یافته‌ ها و غار محل کشف آنها بحث شده است . در بازنگری این بقایا روشن شد که دندان یافت شده مربوط به انسان نیست و در واقع متعلق به گاوسانان است و کوون اشتباها آن را به انسان نسبت داده است . اما قطعه ساعد یافت شده به مربوط به انسان است و دارای ویژگی هایی است که در استخوان ساعد انسان های نئاندرتال قابل مشاهده است . به این ترتیب پس از گذشت نیم قرن نتایج مطالعه دقیق کهنترین بقایای انسانی یافت شده در ایران نشان داد که کشور ما نیز بدون تردید در حوزه گسترش این انسان ریخته ای دوران پلیستوسن قرار داشته است . بجز غار بیستون آثار فرهنگ موستری در چند غار دیگر در بیستون باقیمانده که در سال 1386 بوسیله بیگلری شناسایی و مطالعه شده اند . به عقیده ی وی این غار در دوره های مختلف از جمله دوره ی جمع آوری غذا ، دوره ی کشاورزی ، دوره ی نئولیتیک و دوره های تاریخی دیگر مورد استفاده قرار گرفته است . غار شکارچیان بیستون غار کوچکی است که بیش از شش نفر نمی توانند به راحتی در آن جای گیرند . بدون تردید شکارچیان می توانستند برای مدتی طولانی به راحتی در این غار زندگی نمایند . چنین به نظر می رسد که این غار پیش از اینکه یک پناهگاه باشد ، یک مخفی گاه برای شکارچیان بوده است ، چون موقعیت مکانی غار طوری است که تا به آن نزدیک نشویم دیده نمی شود . پروفسور کارلتون کـون معتقد است که جلگه بیستون در گذشته ی دور پرآب تر و حاصل خیزتر بوده و به همین دلیل چراگاه وسیعی برای حیوانات بوده است و اقوامی که در این جلگه وسیع به شکار می پرداختند از این غار به عنوان پناهگاه استفاده کرده اند . پروفسور کارلتون کـون ضمن کاوش در این غار تا عمق 650 سانتیمتری پایین رفت و تشخیص داد که این غار به دوران « پلیئستوسن جدید » متعلق می باشد و در دوره ی جمع آوری غذا مورد سکونت قرار گرفته است . دو قطعه از سفال های مکشوفه متعلق به دوره آشوری و بقیه از نوع سفال های هخامنشی بودند . همچنین ابزار های سنگی از نوع تیغه های سنگی دوره پارینه سنگی جدید به عبارتی در حدود چهل هزار سال پیش است . برای دیدن تعدادی از عکس های غار شکاچیان به ادامه مطلب مراجعه فرمایید.